Tag archieven: Holos

Machteloos..??

Borstkanker, een ziekte waar teveel vrouwen mee te maken hebben. Sowieso al in de vorm dat je weet dat je op je 50e een uitnodiging krijgt voor een borstonderzoek. Een onderzoek met een veelbesproken en beladen reputatie.

Toch werkt het ook. Een vriendin van mij ging voor haar eerste onderzoek en daaruit bleek dat ze borstkanker in dusdanig stadium had dat haar borst geamputeerd moest worden. Ik heb hier nu 4 verschillende woorden voor uitgeprobeerd maar het is amputatie..

Dat is een grote operatie, maar daarna wacht natuurlijk ook nog een enorm traject.

En dat begint al vanaf het moment dat je uit de operatie komt.

Het begin van een nieuwe weg.

Veel vragen, wat gaat er gebeuren? Er volgt nog een uitslag, wat komt daaruit? Geneest alles wel goed? En nog veel meer vragen..

En tegelijkertijd de pijn van de operatie, het genezingsproces dat moet beginnen. De medicijnen die je krijgt, maar in het geval van morfine, die je ook weer af moet bouwen en dan voel je ALLES weer.

Voelen!

Zo voelde mijn vriendin ook haar schouders, een enorme spanning daarin. Ik bood haar aan om haar te masseren als ze verder genezen was. Nu masseren mag en kan niet, hoe vervelend dat ook is. Hoe heerlijk zou het zijn om via een massage die spanning los te kunnen laten, bij te komen. En, ik ben daar eerlijk in, in dit geval is het ook mijn manier om haar te steunen.

Maar ja, even masseren na zo’n operatie… Nope, dat kan nog niet en sowieso mag je niet zomaar masseren bij iemand bij wie lymfeklieren zijn verwijderd.

Wat kan wel?

En zo kwam ik op de meest simpele oplossing die ik werkelijk al zoveel kinderen bij onderlinge massage in de klas heb geleerd. Ik hoor het mijzelf nog zeggen: “Masseurs, wrijf je handen warm en leg ze rustig op de schouders van je massagemaatje”. Dat kan daar, dat kan overal

En dan te zien hoeveel effect dat al heeft. Rust, duidelijkheid, veiligheid. Hoe vaak leggen we niet een hand op een schouder om iemand te troosten? Te steunen?

Hoe heerlijk is het om warm en liefdevol aangeraakt te worden als je lijf zo enorm beschadigd is, je er niet meer op kan vertrouwen, je niet weet wat er gaat gebeuren, je niet weet of je ziek bent of beter.

PraktijkTwee Handen

Ik zie je, ik ben er

Aanraken is aandacht.

Masseren is even geen optie, aanraken wel. Gewoon je hand met aandacht en rustig op een plek leggen die kan. Waar geen wonden zitten, geen verbanden… contact maken. De ander laten voelen dat je er bent. De ander laten voelen dat er ook nog fijne dingen gevoeld kunnen worden.

Ken je iemand die ziek is, kijk eens of je hem of haar rustig en liefdevol aan kan raken. Doe het!Een hand vastpakken, een hand op de schouder of op de rug. Maar bovenal, CONTACT. Met iemand even een momentje uit de pijnprikkels, de vermoeiende gedachten, het verdriet.. gewoon even een momentje “Ik ben er, ik zie je, ik steun je”.

Dus,masseurs, wrijf je handen warm en leg ze rustig op je massagemaatje.

Mocht je een massagetherapeut zoeken die een bijscholing massage bij kanker heeft gedaan, dan kan je bij mij terecht.

Share0